بعد از یه مدت طولانی سلام...
متنی که نوشتم رو از کتاب نامه های سرگردان انتخاب کردم.نامه از زبان یه دختره به نامزدش
در واقع واقعیتی درباره همه مردها (البته متاسفانه!!)
نکته جالبش اینه که نویسنده این کتاب،کارو،خودش یه مرده!!
اینم یه قسمت کوتاه و جالب این نامه:
تا هنگامیکه قلب زن تسلیم نشده،پست تر و سمج تر از یک سگ ولگرد،
عاجزتر و توسری خورده تر از زندگی یک اسیر، گداتر از همه گدایان سامره، پوزه
بر خاک و دست تمنا به پیش، گدایی عشق می کنند...
اما تا خاطرشان از تسلیم قلب زن، راحت شد، یکباره به یادشان می افتد که خدا
مردشان آفریده...و تازه کمال مردانگی را در بی نهایت نامردی جستجو می کنند
در شکنجه دادن قلب و به زنجیر کشیدن یک زن اسیر...